Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Οπαδός της βίας ο δήμαρχος Καλαμαριάς!

Ειδικά τους τελευταίους μήνες,ακούμε την φράση "δεν υπάρχει καλή και κακή βία!Καταδικάζουμε κάθε μορφής βία από όπου κι αν προέρχεται!Ο δρόμος της βίας είναι δρόμος του φασισμού!".Μεγαλύτεροι δε υποστηρικτές της παραπάνω άποψης είναι τα κόμματα του πασοκ και της νέας δημοκρατίας.
Ο δήμαρχος Καλαμαριάς όμως,αν και προέρχεται από τον χώρο του πασοκ,φαίνεται να έχει άλλη άποψη.
Εδώ και πολύ καιρό έχει τοποθετήσει στην πλατεία Προσφυγικού Ελληνισμού αυτό το μνημείο,το οποίο είναι αφιερωμένο στον Αλέξανδρο Παναγούλη.
"Δόξα και Τιμή στον τυρρανοκτόνο Αλέξανδρο Παναγούλη"
Πέρα από το ότι ο χαρακτηρισμός δεν ευσταθεί καθώς ο Παναγούλης δεν κατάφερε να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο,άρα δεν είναι τυρρανοκτόνος αλλά "αποπειρατυρρανοκτόνος",προωθεί και την βία!Από την στιγμή που η Δημοκρατία,και κατ' επέκταση οι δημοκράτες,δεν δέχεται κάποια μορφή βίας,δεν μπορεί να δέχεται σαν ήρωα έναν δολοφόνο!Μολονότι το παράλογο του πράγματος είναι εξόφθαλμο είμαι σίγουρος ότι αρκετοί θα αναρωτηθούν "και πως δηλαδή θα πολεμούσε την Χούντα;Πως θα ανέτρεπε τον Παπαδόπουλο,ένα δικτάτορα,χωρίς βία;"..Οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο αγωνίστηκαν για την ανατροπή,χρησιμοποίησαν όμως βία;
Θα μπορούσε βέβαια να αναφερθεί και η άλλη άποψη σύμφωνα με την οποία υπάρχει καλή και κακή βία,επομένως η βία του Παναγούλη ήταν καλή άρα σύμφωνη με δημοκρατικά φρονήματα.Ποιος όμως θα είναι αυτός που θα κρίνει πότε είναι καλή και πότε κακή;
Κατά την άποψη μου υπάρχει καλή και κακή βία,με βία απελευθερωθήκαμε από τους τούρκους όχι με διαπραγματεύσεις κάναμε κακό λοιπόν;Δεν θεωρώ όμως ότι ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος ή ικανός να διαχειριστεί αυτή τι θεωρία,να αποκτήσει σωστά και αντικειμενικά κριτήρια ώστε να διαχωρίζει το καλό από το κακό.Την επιβεβαίωση της άποψης μου την ζούμε και δυστυχώς με πολύ άσχημο τρόπο.Βλέπουμε το σύστημα να φέρεται άνισα σε ίσα,βλέπουμε μία δολοφονία ενός τραγουδιστή,ο οποίος είχε "αριστερές" πολιτικές αντιλήψεις,μέσα σε συμπλοκή να χαρακτηρίζεται ως ρατσιστικό έγκλημα το οποίο απειλεί την Δημοκρατία και για το οποίο διοργανώνονται αντιρατσιστικές πορείες!ενώ αντίθετα μία επαγγελματική δολοφονική επιχείρηση με δύο θύματα ξεκάθαρα λόγω πολιτικών αντιλήψεων να περνάει ως "απλή"δολοφονική επίθεση.Φασισμός δεν είναι να αποκλείεις/απομακρύνεις/σκοτώνεις κάποιον μόνο και μόνο λόγω των απόψεών του;Στη δεύτερη περίπτωση δεν συνέβη αυτό;Ή μήπως το να σκοτώνεις "φασίστες" δεν είναι κακό;Μήπως αν αντί για αυτά τα θύματα τα οποία ήταν απλώς μέλη αυτού του κόμματος,σκότωναν κάποιους επιφανείς "φασίστες"αύριο κάποιος άλλος "δημοκράτης" δήμαρχος τοποθετούσε στην πόλη του ένα μνημείο προς τιμήν των νέων "τυρρανοκτόνων";
Όπως προείπα είμαι υπέρ της θεωρίας "καλής και κακής βίας" πιστεύω όμως ότι αυτή πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε έσχατες περιπτώσεις,όχι στην καθημερινότητα.
Επίσης είμαι κατά της Δημοκρατίας δεν θεωρώ όμως ότι αυτή πρέπει να αλλάξει με βία και γι' αυτό το λόγο δημιούργησα ένα νέο πολίτευμα την Δημοκρατική Αριστοκρατία,η οποία αποτελεί λύση στα προβλήματα της χώρας μας και πάνω από όλα δεν προϋποθέτει χρήση βίας ούτε για την εφαρμογή αλλά ούτε για την λειτουργία της(.http://pyrra.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6465.html ). .

4 σχόλια:

  1. Η συγκρουσιακή πολιτική βία είναι ιστορικά ο μόνος τρόπος πολέμου κατά των Τυράννων. Αυτή χρησιμοποίησαν οι Ελληνες το 21, οι μπολσεβίκοι το 17, οι Ούγγροι το 56.
    Με αυτή και μόνο θα βγούμε απ το αδιέξοδο. Με τη βίαιη σύγκρουση με το καθεστώς. Οι φράσεις τύπου "Καταδικαζω τη βία" είναι αυτοκτονικες. Με κάλπες δεν αλλαζει η ζωή. Η βία είναι ένα ακόμη όπλο μας κατά των τυραννων.
    Καταλάβετε το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάθε λαός έχει τα χαρακτηριστικά,προτιμήσεις του( βλ πολιτεύματα-καθεστώτα π.χ Αγγλίας,Κίνας,Κούβας κλπ) και για αυτό το λόγο,αλλά και για να μην πλατιάσω,θα μιλήσω μόνο για το ελληνικό παράδειγμα που ανέφερες.
    Αρχικά το 21 δεν είχαμε τυράννους,αλλά κατακτητές και υπόδουλους,υπάρχει μεγάλη διαφορά ως προς την πηγή του κακού και κατ'επέκταση στον τρόπο καταπολέμησης.
    Είσαι υπέρ του πολυτεχνείου ή κατά;
    Ποιος μπορεί να σου εξασφαλίσει ότι οι χρήστες βίας-απελευθερωτές δεν θα γίνουν οι νέοι τύραννοι;Δεν υπάρχει σίγουρη μετάβαση,αλλά και πάλι μετάβαση σε ποιο πολίτευμα;Σε μία"καλύτερη"δημοκρατία;
    Δεν μιλάω για αλλαγές μέσω καλπών,αναφέρω και παρουσιάζω μία πρόταση η οποία αποτελεί λύση στο πρόβλημα του Έθνους αλλά και του κράτους.Η πρόταση είναι η Δημοκρατική Αριστοκρατία (http://pyrra.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6465.html ) η οποία μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή μέσω οποιασδήποτε επανάστασης,απλώς εγώ θεωρώ ότι ο προτιμότερος τρόπος είναι η πνευματική επανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για να σου απαντήσω στα ερωτήματά σου.
    Συνήθως ο "λαός", δηλαδη ο μέσος λαϊκός ανθρωπος απεχθάνεται τις συγκρούσεις και τις βίαιες εξεγέρσεις. Προτιμάει να τις βλέπει απο την τηλεόραση. Και γι αυτό αποφασίζουν άλλοι για τη τύχη του σε κρίσιμες περιόδους.

    Η επανάσταση ξεκινά από μια μερίδα συνειδησιακά επανστατημένων ανθρώπων είτε αυτοί εκπροσωπούν ταξικά ή εθνικά συμφέροντα και μετά επεκτείνεται και στους υπόλοιπους. Άρα θα συμφωνήσω μαζί σου ως προς την πνευματική επανάσταση.
    Σωστή η παρατήρησή σου για την επανάσταση του '21 και να προσθέσω πως ήταν εθνική Επανάσταση και είχε ως στόχο την επαναφορά του Αρχαίου Πνεύματος στις ψυχές των εξεγερμένων.
    Το πολυτεχνείο δεν ανέτρεψε την κυβέρνηση και δεν ξέρω αν τελικά είχε και ως άμεσο στόχο αυτό το πράγμα. Ήταν μια κατά βάση δημοκρατική εξέγερση η οποία όμως είχε έλλειψη οργανωτικών δομών και έσβησε σαν πυροτέχνημα. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια επιτυχημένη "εξέγερση". Μιλάμε για μια κατάληψη κάποιων ημερών. Οι καταλήψεις είναι μέρος επαναστάσεων και όχι αυτοσκοπός. Το αν είμαι υπέρ σημαίνει ότι θα μοίραζα προκυρήξεις "Το πολυτεχνείο ζει" ή αν σε μια συζήτηση θα υποστήριζα πως όντως έγινε ένας θετικός πολιτικος αγώνας; Προφανώς το δεύτερο αλλά και πάλι όχι με μεγάλο πάθος.

    Η βία θα επαναλάβω είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνησουν συνειδήσεις. Το ότι δεν εξασφαλίζεται το ότι η επόμενη ημέρα θα είναι καλύτερη είναι καθαρά υπόθεση των ηγετικών στελεχών.
    Θαυμάζω και ενστερνίζομαι το πολίτευμα των Αρίστων γιατί έχει κατα βάση Ελληνική προέλευση και υποστηρίζω τον κύριο πολιτικό εκφραστή αυτού του πολιτεύματος σήμερα, τον Ιφικράτη Αμυρά (http://www.iphicratisamyras.com).
    Η πνευματική και πολιτισμική υποδούλωση πρέπει να πολεμηθούν πάση θυσία.
    Μια τελευταία παρατήρηση. Μια αριστοκρατία δεν είναι δημοκρατική γιατί πολύ απλά ο Αριστοκράτης δεν δύναται να είναι δημοκρατικός. Και επίσης όταν μιλάς για "συνταγματική αναθεώρηση" ποιος προτύθεται να την κάνει αυτή την αναθεώρηση;
    Ευχαριστω για την απάντηση στο σχόλιο μου, ελπίζω να σε κάλυψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε γενικές γραμμές με κάλυψες και θα έλεγα ότι συμφωνώ σε πολλά,αν όχι στα περισσότερα,με εσένα και με τον Ιφικράτη.
    Η επόμενη ημέρα εξαρτάται σαφώς από τους ηγέτες όμως σε αυτή την πνευματική σήψη στην οποία βρισκόμαστε δεν πιστεύω ούτε ότι αυτοί μπορούν να βρεθούν εύκολα,ούτε ότι αν βρεθούν θα μπορέσουν να πείσουν την μάζα με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να προσφέρουν.
    Η Αριστοκρατία μπορεί να είναι δημοκρατική,απλώς τόσο καιρό δεν υπήρξε υπό αυτή τη μορφή.
    Η Αριστοκρατία διαχώριζε τους Αρίστους από τους απλούς πολίτες είτε με βάση μία ηρωική καταγωγή είτε με βάση το εισόδημα.Στην Δημοκρατική Αριστοκρατία οι πολίτες χωρίζονται με βάση την πολιτειακή τους παιδεία,την οποία ο καθένας αποφασίζει σε πόσο βαθμό θέλει να την δεχθεί.Όποιος θέλει μπορεί να αποκτήσει αυτή την παιδεία στο μέγιστο δυνατό βαθμό με αποτέλεσμα να μπει και αυτός στην ομάδα τον Αρίστων.Υπό αυτή την έννοια δημοκρατική,αποφασίζει ο ίδιος ο δήμος το ποσοστό των Αρίστων.Η συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους.Μπορεί οι ηγέτες που αναφέρεις να κάνουν κόμμα,να παρουσιάσουν την πρόταση και αφού εκλεγούν να την υλοποιήσουν.Μπορεί να γίνει μέσω μίας λαϊκής επανάστασης η οποία θα οδηγήσει σε ένα δημοψήφισμα,σε μία εθνοσυνέλευση.Μπορεί να γίνει και με κάτι ανάλογο ή όμοιο με το Γουδί.
    Το πολίτευμα που σου ανέφερα είναι καθαρά δικό μου δημιούργημα και θα με ενδιέφερε να το αναγνώσεις και να μου πεις την γνώμη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή